Audi TT 1,8Τ - Subaru Impreza Turbo 4WD
Ακόμη και στη βρεγμένη πίστα, το Άουντι ΤΤ των 1.200 κιλών με τους 180 ίππους στους εμπρός τροχούς, καταφέρνει να στρίβει υποδειγματικά και με πολύ μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης. Το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης των κινητήριων τροχών βοηθά ακόμη περισσότερο στο βρεγμένο δρόμο, ενώ στο στεγνό ο έμπειρος οδηγός ίσως προτιμήσει να το θέτει εκτός λειτουργίας.
Εκ πρώτης όψεως, τα δύο αυτοκίνητα μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους και ο τυπικός θα θεωρήσει
ότι δε νοείται συγκριτική δοκιμή ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα διαφορετικών κατηγοριών. Πείτε
το, όμως, αυτό σε εκείνους που έχουν τη διόλου θεωρητική απορία: «Mε δεκαπέντε
εκατομμύρια, τι αυτοκίνητο να πάρω για να το ευχαριστηθώ;»
Είχαμε εξετάσει, άλλωστε, παλαιότερα τον αντίστοιχο -τότε- προβληματισμό «Φίατ Κουπέ
Τούρμπο ή Σουμπαρού Ιμπρέζα 4WD», οπότε επανερχόμαστε με μια αντίστοιχη αντιπαράθεση.
OTAN οι διαφημιστές και οι άνθρωποι του μάρκετινγκ ετοιμάζονται να πλασάρουν ένα νέο
προϊόν στην αγορά, το πρώτο τους μέλημα είναι πάντα να ορίσουν αυτό που ονομάζουν
«προφίλ» του υποψήφιου αγοραστή, προσπαθώντας να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα, την
κοινωνική θέση, αλλά και την ηλικία και την οικονομική κατάσταση του εν δυνάμει πελάτη
τους. Κάτι τέτοιο καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς κατά τη διαδικασία της δοκιμής ενός
καινούργιου αυτοκινήτου (και ακόμα περισσότερο στις συγκριτικές μας δοκιμές), αφού πέρα
από τα αντικειμενικά κριτήρια με τα οποία κρίνεται κάθε αυτοκίνητο, πρέπει να καταφέρουμε
να δούμε το καθένα από τη σκοπιά του υποψήφιου αγοραστή του.
Κάναμε αυτή την εισαγωγή για να επισημάνουμε ότι στη συγκεκριμένη συγκριτική δοκιμή, κάτι
τέτοιο είναι μάλλον δύσκολο, αφού και τα δύο αυτοκίνητα εντάσσονται στην κατηγορία
«ακριβά παιχνίδια για μεγάλα παιδιά» και συγκεντρώνουν στο πελατολόγιό τους ένα μάλλον
ετερόκλητο κοινό από διάφορες ηλικίες και απαιτήσεις, με μοναδικό κοινό σημείο τη σχετική
οικονομική άνεση. Βλέπετε, δεν πρόκειται για αυτοκίνητα που καλύπτουν κάποιες
συγκεκριμένες και χειροπιαστές ανάγκες του ανθρώπου, ώστε να καταφέρουμε να βάλουμε σε
κουτάκια τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των υποψηφίων αγοραστών, χωρίς φυσικά να
σημαίνει ότι κάτι τέτοιο είναι κακό και ανήθικο. Η ψυχαγωγία, με τον τρόπο που την
αναζητεί κανείς, είναι μια απολύτως «τίμια» ανάγκη και δεν υπάρχει κάποιος λόγος γιατί να
μην είναι η πρώτη προτεραιότητα στην αγορά ενός αυτοκινήτου, που έστω και αν δεν είναι
φθηνό, δεν είναι όμως και παράλογα ακριβό.
?ουντι ΤΤ με 180 ίππους στους εμπρός τροχούς ή Σουμπαρού Ιμπρέζα Τούρμπο με 227 (στην
τελευταία... καταμέτρηση) ίππους στους τέσσερις τροχούς και, περί ορέξεως, όσο
τουλάχιστον μας πέφτει λόγος, διαβάστε παρακάτω.
Πολύ ωραίο στιλ...
Ξεκινώντας από μέσα και συγκρίνοντας δύο τόσο διαφορετικά αυτοκίνητα, όπως ένα μοντέρνο
κουπέ με ένα κλασικό τετράθυρο αμάξωμα, φυσιολογικά τα σχόλιά μας κινούνται στα όρια του
προφανούς. Αξίζει, όμως, να σημειώσουμε και κάποιες λεπτομέρειες που σίγουρα ενδιαφέρουν
τον αγοραστή της παράξενης αυτής κατηγορίας, ο οποίος έστω και αν σημειώσαμε ήδη ότι δεν
έχει σαφές προφίλ, το βέβαιο είναι ότι είναι τουλάχιστον απαιτητικός σε θέματα ποιότητας.
Κατ' αρχάς σε επίπεδο αισθητικής δεν υπάρχει άμεση σύγκριση, απλώς το ερώτημα είναι αν ο
υποψήφιος αγοραστής του ενός ή του άλλου αυτοκινήτου αποδέχεται τις επιλογές των Γερμανών
και Iαπώνων σχεδιαστών, αντίστοιχα. Ξεκινώντας από το ?ουντι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία
ότι το εσωτερικό του είναι μοντέρνο και ιδιαίτερα προσεγμένο μέχρι και τις μικρότερες
λεπτομέρειες· δεν είναι όμως βέβαιο ότι όλοι θα εκτιμήσουν τον ίσως υπερβολικό σε μερικά
σημεία σχεδιασμό και το διάκοσμο με την έντονη αντίθεση μαύρου και χρωμίου. Ωστόσο, είναι
σαφές ότι η ?ουντι προχώρησε πολύ πάνω στο θέμα «εσωτερικός σχεδιασμός» εκπλήσσοντας το
κοινό της, ενώ από την άλλη, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όλη η εικόνα του εσωτερικού
στο TT συμβαδίζει αρμονικά με την αισθητική του αμαξώματος.
Eργονομία και ποιότητα βρίσκονται στα γνωστά γερμανικά πρότυπα της εταιρίας και η
μοναδική μας ένσταση έχει να κάνει με το μοχλό που ρυθμίζει σε ύψος τη βάση του
καθίσματος. H αντοχή του έχει ήδη αποδειχτεί «γυάλινη» και οι Γερμανοί πρέπει να σκεφτούν
κάτι άλλο πιο ανθεκτικό, αν δεν το έχουν ήδη κάνει.
Όσο για τους χώρους, ο χαρακτηρισμός 2+2 είναι επί της ουσίας παραπλανητικός, αφού οι δύο
πίσω θέσεις δεν έχουν καθόλου χώρο για τα πόδια, με αποτέλεσμα να είναι αρκετές μόνο για
παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Από την άλλη πλευρά όμως, αν αντιμετωπίσει κανείς
το αυτοκίνητο σαν διθέσιο, η ευχάριστη έκπληξη έρχεται από το χώρο αποσκευών, ο οποίος
είναι πραγματικά μεγάλος, όχι μόνο με κριτήρια κουπέ αμαξώματος, αλλά και με απόλυτα,
ειδικά μάλιστα όταν διπλωθούν και οι πλάτες των ούτως ή άλλως άχρηστων πίσω καθισμάτων.
Στην ιαπωνική πλευρά, τα πράγματα είναι πιο απλά, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα συμβατικό
τετράθυρο αμάξωμα με αδιάφορο έως συντηρητικό διάκοσμο και με μόνο σημείο που σπάει τη
συνήθη μονοτονία να είναι τα εξαιρετικής λειτουργικότητας μπάκετ καθίσματα. Πολλοί
-δικαίως- θα παραπονεθούν ότι το εσωτερικό του Ιμπρέζα δε «δείχνει» την κατηγορία και τα
χρήματα που κοστίζει αλλά, όπως παρατηρεί σωστά και ο κυνικός της συντροφιάς, «δείχνει»
τόσο πολύ απ' έξω με την τεράστια φτερούγα, τους προβολείς και τις ποδιές, που αν
«έδειχνε» και από μέσα, θα ξεπερνούσε τα όρια σε επίπεδο γούστου. Κατά τα άλλα, το
εσωτερικό του Ιμπρέζα δεν ξεφεύγει από το πρότυπο του τυπικού ιαπωνικού τετράθυρου
(σαν... ταξί θα σημειώσει ο «κακός» της συντροφιάς), αλλά τουλάχιστον η ποιότητα
κατασκευής είναι, όπως άλλωστε αναμενόταν, υπεράνω κριτικής.
Περνώντας στην εξωτερική αισθητική των δύο αυτοκινήτων, τα σχόλιά μας κινδυνεύουν ακόμα
περισσότερο να ακολουθήσουν το δρόμο του προφανούς, αφού αν μια φωτογραφία λένε ότι
αξίζει χίλιες λέξεις, σε αυτά τα τόσο διαφορετικά αλλά και χαρακτηριστικά από μόνα τους
αμαξώματα, ο σχολιαστής δεν έχει τίποτα να προσθέσει. Θα επιβεβαιώσουμε ότι, όχι μόνο
στις φωτογραφίες αλλά και «ζωντανό», το αμάξωμα του ?ουντι ΤΤ έχει πολύ ζυγισμένες
αναλογίες, ενώ δεν έχει «κακή γωνία» από όπου και να το κοιτάξεις, και η αισθητική του
(αλλά και η κουλτούρα που υποδηλώνει) μπορεί να είναι από μόνη της ικανός λόγος για να το
προτιμήσει κανείς. Από την άλλη, για το αμάξωμα του Σουμπαρού, θα υπογραμμίσουμε απλώς
ότι βρίσκεται εκεί ως αναγκαστικό και αδιάφορο περιτύλιγμα για έναν καταπληκτικό κινητήρα
και ένα εξαιρετικό σύστημα τετρακίνησης και σαφώς δεν είναι αισθητικοί οι λόγοι για τους
οποίους θα το προτιμήσει κανείς. Ας σημειώσουμε, πάντως, ότι από τα δύο αυτοκίνητα, το
?ουντι σίγουρα ευνοείται από την επιλογή χρώματος (όμορφο και σε μπλε και μαύρο, αν και
το ασημί είναι ίσως το καλύτερο), ενώ αντίθετα το Σουμπαρού με τη νέα, μεγαλύτερη
«φτερούγα» πίσω και σε μπλε χρώμα με ασημί ζάντες και μαύρες «ποδιές» δεξιά και αριστερά,
δεν είναι ό,τι καλύτερο, τουλάχιστον στα δικά μας μάτια.
Επιδόσεις
Σε επίπεδο επιδόσεων και μόνο, επί της ουσίας δεν υπάρχει «κόντρα», αφού οι παραπάνω από
τριάντα ίπποι της διαφοράς υπέρ του ιαπωνικού αυτοκινήτου, είναι «λογαριασμός». Το ?ουντι
ΤΤ είναι ένα γρήγορο αυτοκίνητο και, αν κάποιος οδηγεί μόνο αυτό, του φαίνεται
πραγματικός «πύραυλος». Μόλις, όμως, περάσει κανείς στα χειριστήρια του νέου (ελαφρά
βελτιωμένου στην απόκριση του γκαζιού) Σουμπαρού Ιμπρέζα, αμέσως παίρνει μια νέα βάση για
το χαρακτηρισμό του «πυραύλου». Η διαφορά είναι προφανέστατη, τόσο από τον πίνακα των
μετρήσεων (χαρακτηριστικά επισημαίνουμε: 0-100 χλμ./ώρα σε 5,8 δλ. για το Σουμπαρού και
7,5 δλ. για το ?ουντι, 0-1.000 μ. σε 26,1 δλ. για το Σουμπαρού έναντι 28,5 δλ του ?ουντι)
όσο και από το δρόμο, όπου στην κοινή διαδρομή είναι ξεκάθαρο ότι το Ιμπρέζα δείχνει το
δρόμο στο γερμανικό κουπέ σε όλων των ειδών τις διαδρομές (μόνο που... καίει 17,5 λτ/100
χλμ. έναντι 13,7 λτ/100 χλμ. του ?ουντι, πάντα στην κοινή διαδρομή). Σημειώστε ότι και τα
δύο αυτοκίνητα ζυγίζουν περίπου το ίδιο (λίγο πάνω από 1.200 κιλά), οπότε η διαφορά της
ιπποδύναμης (και των 200 κ.εκ. των κινητήρων) φαίνεται ξεκάθαρα. Πάντως, προς αποφυγήν
παρεξηγήσεων, τονίζουμε και πάλι ότι το ?ουντι ΤΤ σε καμία περίπτωση δεν είναι αργό
αυτοκίνητο, το αντίθετο μάλιστα. Απλώς, το Ιμπρέζα είναι ακόμα πιο γρήγορο. Mε την
ευκαιρία να υπενθυμίσουμε πως αναμένεται μέσα στο χρόνο και το TT με τον κινητήρα των 225
ίππων, οπότε η σύγκριση σε επιδόσεις θα είναι πιο αντιπροσωπευτική.
Στο δρόμο
Υπάρχει μια κατηγορία «ειδικών της πολυθρόνας», για να μεταφράσουμε την αμερικάνικη
έκφραση, εκείνων δηλαδή που πιστεύουν ότι διαβάζοντας μόνο και μελετώντας τα τεχνικά
χαρακτηριστικά ενός αυτοκινήτου, μπορούν με ασφάλεια να εκφέρουν κατηγορηματική γνώμη για
το ποια θα είναι και τα οδικά του χαρακτηριστικά. Η συγκεκριμένη όμως συγκριτική δοκιμή
είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση όπου η πράξη δεν επιβεβαιώνει τα θεωρητικώς
αναμενόμενα και μια βόλτα με τα δύο αυτοκίνητα είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος εξαγωγής
έγκυρων συμπερασμάτων. Για παράδειγμα, θα περίμενε κανείς το τετρακίνητο αυτοκίνητο να
κρατάει καλύτερα αλλά να είναι πιο βαρετό λόγω υπερβολικής σταθερότητας και υποστροφής·
θα περίμενε ίσως το προσθιοκίνητο κουπέ να έχει πιο διασκεδαστική συμπεριφορά στο στεγνό,
αλλά να υποστρέφει έντονα στην οριακή οδήγηση ή στο βρεγμένο δρόμο· θα περίμενε επίσης η
τετρακίνηση του Σουμπαρού να «πνίγει» τα επιπλέον άλογα τουλάχιστον στην αίσθηση, ενώ θα
περίμενε ίσως το υπερτροφοδοτούμενο ?ουντι με τους 180 ίππους στους εμπρός τροχούς να
είναι ιδιαίτερα απότομο και δυσάρεστο χωρίς το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης σε λειτουργία.
«Καμία σχέση» θα απαντήσουμε σε όλα τα παραπάνω αληθοφανή, που όμως στην πράξη
καταρρίπτονται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο.
Καταρχάς «μαγικό» αποδεικνύεται το Σουμπαρού σε σχέση με τα γνωστά μας... βαρετά
τετρακίνητα που μπορεί να είναι ασφαλέστατα και εύχρηστα, όμως στη γρήγορη οδήγηση απλώς
υποστρέφουν.
Η διαρκής εξέλιξη στους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι δίνει πολύτιμη εμπειρία
στους μηχανικούς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα μόνο η Σουμπαρού και η
Μιτσουμπίσι καταφέρνουν να παρουσιάσουν ένα τόσο ευχάριστο και καλά ζυγισμένο σύστημα
τετρακίνησης, που να βοηθά τον οδηγό να ευχαριστηθεί αλλά και να ανεβάσει τα όριά του,
χωρίς μάλιστα να κινδυνεύει (τηρουμένων των αναλογιών πάντα, αφού ένας οδηγός με... λάθος
μυαλό στο κεφάλι του κινδυνεύει ό,τι και αν οδηγεί).
Η τετρακίνηση του ιαπωνικού αυτοκινήτου επιτρέπει στον οδηγό του να το κατευθύνει και με
το γκάζι, αφού το αρχικό δυνατό πάτημα του πεντάλ δίνει την αρχή μιας ελαφρά
υπερστροφικής συμπεριφοράς, που όμως αμέσως εξισορροπείται μόλις το αυτοκίνητο μπει στη
στροφή και αρχίσει να «τραβά» και το μπροστινό διαφορικό. Φυσικά, αν ο οδηγός επιλέξει να
κινείται λίγο πιο συντηρητικά, δε θα γλιστρήσει ποτέ ούτε σε στεγνό αλλά ούτε και στο
βρεγμένο, είναι όμως καλό να ξέρει κανείς ότι το αυτοκίνητο μπορεί να οδηγηθεί και με
ταχύτερους ρυθμούς, χωρίς να παρουσιάσει τις γνωστές «άτσαλες» αντιδράσεις που
παρουσιάζουν τα περισσότερα τετρακίνητα αυτοκίνητα (καθημερινής χρήσης για να
εξηγούμαστε) όταν κανείς ξεπεράσει τα όρια.
Από την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί μηχανικοί κατάφεραν να δώσουν στο ?ουντι ΤΤ ένα
εξαιρετικό αυτοφερόμενο που μπορεί να είναι προσθιοκίνητο, αλλά με τη βοήθεια των τροχών
17 ιντσών καταφέρνει να στρίβει με ικανότητες που σχεδόν θυμίζουν τετρακίνητο όχημα. Στο
στεγνό δρόμο μάλιστα, ο έμπειρος οδηγός θα προτιμήσει να θέσει το σύστημα ελέγχου
πρόσφυσης εκτός λειτουργίας, ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο και να έχει τη δυνατότητα να
«ζυγίσει» με ακρίβεια την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου στις κλειστές στροφές από τη
θέση του πεντάλ του γκαζιού. Η υποστροφή ισχύος εμφανίζεται μόνο όταν το παρακάνει
κανείς, ενώ στις υψηλές ταχύτητες είναι φανερή η προσπάθεια της εταιρίας για
διαφοροποίηση σε σχέση με τα Α3 (που μοιράζονται το ίδιο πάτωμα με το ΤΤ), αφού το εμπρός
μέρος προσφέρει ακρίβεια και αίσθηση στο τιμόνι ενώ το πίσω μέρος με τα χαρακτηριστικά
παθητικής τετραδιεύθυνσης που διαθέτει, προσφέρει μια μικρή αρχική απόκλιση του τροχού
στην αρχή της στροφής, που με τη συμπίεση της ανάρτησης μετατρέπεται σε σύγκλιση,
προσφέροντας ταυτόχρονα γρήγορη και αποφασιστική είσοδο στη στροφή αλλά και υποδειγματική
σταθερότητα έπειτα, μέχρι και την έξοδο.
Πολύ χρήσιμη όμως ήταν και η ευκαιρία που μας δόθηκε να οδηγήσουμε τα δύο αυτοκίνητα και
υπό βροχή, εντός και εκτός της πίστας των Μεγάρων. Στο βρεγμένο δρόμο, όπως έχουμε
ξαναπεί, το καλό ή κακό στήσιμο της ανάρτησης φαίνεται αμέσως και το αυτοκίνητο
«ξεγυμνώνεται» και φανερώνει οποιαδήποτε αδυναμία που ίσως να κρύβεται στο στεγνό πίσω
από τα πολύ φαρδιά και ακριβά λάστιχα επιδόσεων που μπορεί να διαθέτει. Ευχάριστη
έκπληξη, λοιπόν, η βρεγμένη δοκιμασία και για τα δύο αυτοκίνητα και ειδικά στις συνθήκες
απόλυτης ασφάλειας της πίστας, όπου έχει κανείς τη δυνατότητα να δοκιμάσει οτιδήποτε δε
θα τολμούσε σε βρεγμένο δημόσιο δρόμο. Ευχάριστο παιχνίδι αποδεικνύεται το τετρακίνητο
Σουμπαρού, αλλά και εξαιρετικά ικανό -έως εκπληκτικό- για τα μέτρα των προσθιοκίνητων το
?ουντι ΤΤ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, έστω κι αν το σύστημα ελέγχου της
πρόσφυσης αποδεικνύεται φυσικά χρησιμότατο στη βροχή, το αυτοκίνητο μπορεί να οδηγηθεί
χωρίς πρόβλημα ακόμα και με το σύστημα εκτός λειτουργίας - και αυτό είναι μια πολύ καλή
απόδειξη της σωστής επιλογής των μηχανικών σε θέματα γεωμετρίας και σκληρότητας ανάρτησης
και συνολικού ζυγίσματος του πλαισίου.
Συμπέρασμα
Όσοι διαθέτουν (με άνεση, γιατί δεν αξίζει να χρεωθεί κανείς για τη διασκέδασή του) τα
χρήματα που κοστίζει το ένα ή το άλλο αυτοκίνητο, θα επιλέξουν με βάση τα προσωπικά τους
κριτήρια και σίγουρα θα ενθουσιαστούν, όποια κι αν είναι η επιλογή τους. Το Σουμπαρού
είναι το αυτοκίνητο που θα προτιμήσουν όσοι έχουν σαν απόλυτη προτεραιότητα την οδηγική
απόλαυση, αλλά ακόμα περισσότεροι υποθέτουμε ότι θα προτιμήσουν το ?ουντι που προσφέρει
όλα τα υπόλοιπα και, μάλιστα, σε ένα ποιοτικό πακέτο που δε θα χάσει και σε μεταπωλητική
αξία. Όσοι σκέφτονται να περιμένουν την τετρακίνητη έκδοση του ΤΤ με τους 225 ίππους που
αναμένεται με τη νέα χρονιά, θα τους υπενθυμίσουμε ότι, σύμφωνα με δηλωμένη πολιτική της
εταιρίας και για λόγους μάρκετινγκ (πάλι... αυτό), θα πρέπει να το πληρώσουν αρκετά
ακριβότερα. Η άποψή μας: πάρτε τώρα που προλαβαίνετε είτε την προσθιοκίνητη έκδοση του
κορυφαίου σπορ κουπέ της αγοράς, του ?ουντι ΤΤ, είτε την τετρακίνητη έκδοση του Σουμπαρού
Ιμπρέζα που είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει σήμερα σε επίπεδο καθαρής οδηγικής απόλαυσης (με
λογικό κόστος). Προσυπογράφουμε ανεπιφύλακτα και στα δύο και αντιλαμβανόμαστε ότι δικαίως
προβληματίζονται οι υποψήφιοι αγοραστές. Όμως, η απάντηση στο δίλημμα δε βρίσκεται στα
δύο αυτοκίνητα. Εξαιρετικά και τα δύο, έκαστο στο είδος του, και ο αμφιταλαντευόμενος
μάλλον στα... σώψυχά του πρέπει να ψάξει, για να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει από τη ζωή
του..._4Τ.
AUDI TT
ΥΠΕΡ
Ξεχωριστό αμάξωμα
Kορυφαία οδική συμπεριφορά
Kορυφαία φρένα
Τεκμήριο 1.800 κ.εκ.
Μεγάλος χώρος αποσκευών
ΚΑΤΑ
Πρακτικά ανύπαρκτος χώρος πίσω επιβατών
SUBARU IMPREZA
ΥΠΕΡ
Ασφαλής, απολαυστική οδική συμπεριφορά
Πολύ καλές επιδόσεις
Ποιότητα κατασκευής
Έντονη προσωπικότητα
ΚΑΤΑ
Υψηλή κατανάλωση καυσίμου